Τρελός παπάς τον βάφτισε…

“…The Breivik case highlights two popular misconceptions. First, that outrageous crimes must mean mental illness. […] The second misconception is that the purpose of psychiatry is to “get people off”. In the UK, however, if you commit murder and want to spend as little time in detention as you can, putting forward a mental illness defense may mean that you will spend more—not fewer—years behind bars…”

Ο Simon Wessely από το Department of Psychological Medicine, Institute of Psychiatry, King’s College London Weston Education Centre, παρουσιάζει τη γνώμη του για την περίπτωση του Anders Breivik, του (τρελού;) δολοφόνου της Utøya, που σόκαρε τον κόσμο με τη δολοφονία δεκάδων ανθρώπων στη Νορβηγία. Μεγάλη συζήτηση εξακολουθεί να γίνεται για το αν ο Breivik είναι ψυχικά ασθενής, σε μια χώρα με το καλύτερο σύστημα ψυχικής υγείας στον κόσμο, αλλά και με μεγάλη ανοχή των ανθρώπων με προβλήματα ψυχικής υγείας. Είναι ο Breivik πραγματικά σχιζοφρενής; Η σχιζοφρένεια διαγιγνώσκεται από τα συμπτώματα και τα κίνητρα και όχι από το αποτέλεσμα μιας πράξης. Επίσης, το να δηλώσει η υπεράσπιση στο δικαστήριο σχιζοφρένεια μειώνει ή μήπως αυξάνει τα χρόνια εγκλεισμού (αν όχι σε φυλακή, τουλάχιστον σε ένα ίδρυμα);

Anders Breivik, the public, and psychiatry. Simon Wessely. The Lancet – 28 April 2012 (Vol. 379, Issue 9826, Pages 1563-1564)
DOI: 10.1016/S0140-6736(12)60655-2

Συνέχεια ανάγνωσης

Μικρόβια και συμπεριφορά


Το εντερικό νευρικό σύστημα έχει χαρακτηριστεί ως «δεύτερος εγκέφαλος» καθώς διαθέτει ιδιαίτερη δομή, αυτονομία και λειτουργικότητα παρόμοια του κεντρικού νευρικού συστήματος. Στο περιοδικό Neurogastroenterology & Motility δημοσιεύτηκε ανασκόπηση για την αλληλεπίδραση της μικροβιακής χλωρίδας του εντέρου με τον άξονα έντερο-εγκέφαλος. Έμμεσες ενδείξεις στον άνθρωπο, αλλά κυρίως πειραματικές ενδείξεις σε ζώα δείχνουν ότι αλλαγές στη σύνθεση και στον πληθυσμό των βακτηρίων του εντέρου μπορούν να επηρεάσουν τη συμπεριφορά με πολλούς τρόπους. Τέτοιου είδους επιδράσεις μπορεί να έχουν κλινική σημασία σε ψυχιατρικούς ασθενείς ή απλά να επηρεάζουν την καθημερινή ζωή μας.

Bercik, P., Collins, S. M. and Verdu, E. F. (2012), Microbes and the gut-brain axis. Neurogastroenterology & Motility. doi: 10.1111/j.1365-2982.2012.01906.x

Συνέχεια ανάγνωσης

Κάτι ξέρουν αυτοί οι γιατροί…

Μια ενδιαφέρουσα άποψη δημοσιεύτηκε στη Wall Street Journal, με τίτλο Why Doctors Die Differently, από τον Ken Murray. Οι γιατροί -που παρεμπιπτόντως και αυτοί πεθαίνουν- όταν διαγνωστούν με καρκίνο, προτιμούν να περάσουν τις τελευταίες ημέρες τους στο σπίτι. Παρέα με τους αγαπημένους του, κάνοντας αυτά που του προσφέρουν ηρεμία και ευτυχία. Ούτε νοσοκομεία, ούτε φάρμακα, ούτε χημειοθεραπείες, ούτε -κυρίως- γιατροί.

Συνέχεια ανάγνωσης

Πίκρα

Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την επιστολή Ελλήνων γιατρών στο Lancet. Και δεν μπορώ να καταλάβω και πώς το Lancet δέχτηκε να τη δημοσιεύσει. Ακόμα και η «βιβλιογραφία» που παραθέτουν δεν είναι καθόλου επιστημονική: δήλωση του Υπουργού Υγείας στη Βουλή, η οποία δεν είναι τεκμηριωμένη.

Στο τέλος της επιστολής οι συγγραφείς δηλώνουν: We declare that we have no conflicts of interest. Μάλλον ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Αλλιώς, δεν θα τη δημοσίευαν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Συνομιλίες

Ο Charles Limb είναι γιατρός και μουσικός. Το 2008 δημοσίευσε μια εργασία σχετικά με τη νευρολογική βάση της αυθόρμητης μουσικής. Έβαλε επαγγελματίες μουσικούς να αυτοσχεδιάζουν σε jazz και ταυτόχρονα τούς έκανε fMRI. Σε αυτό το video μιλάει με απολαυστικό τρόπο για τα αποτελέσματα της έρευνάς του. Είναι εντυπωσιακό ότι κατά το αυθόρμητο «παίξιμο» με ανταλλαγή μουσικών φράσεων μεταξύ δύο μουσικών ενεργοποιείται η περιοχή του Broca, η οποία ελέγχει την ομιλία. Μήπως δεν είναι τυχαίο ότι οι μουσικοί μιλάνε με μουσικές «φράσεις»; Μήπως πράγματι -σε νευρολογική βάση- η μουσική είναι ένας τρόπος επικοινωνίας;

Σε μια πρόβα της ορχήστρας του Μάνου Χατζηδάκη, ο Γιώργος Ζαμπέτας σιγόπαιζε με το μπουζούκι του -εκτός μουσικού κειμένου- ύστερα από κάποιες μουσικές φράσεις των υπόλοιπων οργάνων. Ο Χατζηδάκης εκνευρισμένος του λέει: «Μα επιτέλους γιατί παίζεις χωρίς να σου πω. Δεν είναι εδώ η σειρά σου». -«Μα, δεν παίζω». -«Και τι κάνεις τότε;» Και ο Ζαμπέτας με την απαράμιλλη ετοιμολογία του: «Σχολιάζω!»

Συνέχεια ανάγνωσης

Levity killed the cat!

Το έχουμε πει πολλές φορές: η ασχετοσύνη των γιατρών σε θέματα παρασιτολογίας είναι δεδομένη. Σε μια ελληνική κοινωνία που (με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών) πασχίζει να φτάσει ένα επίπεδο πολιτισμού που κατέκτησαν εδώ και πολύ καιρό οι δυτικές κοινωνίες, οι γιατροί, άλλος ένας επαγγελματικός κλάδος (από ασχετοσύνη και όχι από συντεχνιακά συμφέροντα) χτυπάει τη ζωοφιλία στη χώρα μας: «Είσαι έγκυος; Έχεις γάτα στο σπίτι; Ξεφορτώσου την!».

Δείτε μια από τις πολλές ιστορίες καθημερινής τρέλας εδώ.

Συνέχεια ανάγνωσης