The White Tiger του Aravind Adiga
βαθμολογία: 3 από 5 αστέρια
Ένα όμορφο βιβλίο, που ακροβατεί ανάμεσα στο σαρκασμό και το δράμα. Η ιστορία ενός φτωχού αγρότη σε μια πόλη της Ινδίας που προσπαθεί να γίνει “επιχειρηματίας”. Οι άθλιες συνθήκες των χαμηλών καστών, η άθλια ζωή, η απαξίωση κάθε τιμής, τον κάνουν ακόμα πιο απάνθρωπο.
Το βιβλίο αρχίζει δειλά, κάνει κοιλιές, αλλά στο τέλος ανταμείβει.
Συνέχεια ανάγνωσης
Ο θεός αυτοπροσώπως του Σάκη Σερέφα
βαθμολογία: 2 από 5 αστέρια
Άλλος ένας συγγραφέας καταπιάνεται με το Δράκο του Σέιχ-Σου (ως πότε θα τη στοιχειώνει αυτήν την πόλη;). Αλλοπρόσαλλο, ευρηματικό, αλλά φτωχό.
Συνέχεια ανάγνωσης
Ο μαιτρ και η Μαργαρίτα του Mikhail Bulgakov
βαθμολογία: 5 από 5 αστέρια
Ίσως είναι ένα από τα ομορφότερα μυθιστορήματα που έχω διαβάσει. Μυθιστόρημα; Χμ, ίσως όχι. Θεατρική κωμωδία. Μπα! Μάλλον υπερρεαλιστικό κατασκεύασμα. Και ο ρομαντισμός του; Η ευαισθησίες του; Όχι, όχι. Πρόκειται για ένα έργο βαθιά θρησκευτικό. Μα μιλάει για το Σατανά. Σχεδόν τον συμπαθείς! Όχι, όχι! είναι ένα ερωτικό βιβλίο. Μια ελεγεία στον αιώνιο έρωτα. Και ο Πόντιος Πιλάτος; Ο στυγνός επίτροπος της Ιερουσαλήμ που καταδίκασε τον Γεσουά; Ναι, είναι η λύτρωση και η ιστορική αποκατάσταση του Ρωμαίου αξιωματούχου. Και ο Μαιτρ, η Μαργαρίτα; Ένας συγγραφέας που ξεχωρίζει από το υπόλοιπο σινάφι. Μια γυναίκα, αντίστοιχη της Έμα Μποβαρύ, που σπάει τα δεσμά και πυλάει ευχάριστα και αμετάκλητα την ψυχή της στο διάβολο.
Τι είναι όλο το αυτό; Μια αλλοπρόσαλλη ιστορία. Μια πλοκή που δένει αρμονικά στο τέλος. Μια σπαρταριστή σάτιρα. Μια σκωπτική στηλίτευση του καθεστώτος. Η αδυναμία προσδιορισμού αυτού του βιβλίου τού δίνει την ομορφιά του. Μια υπέροχη σύλληψη με φανταστικό τέλος!
Συνέχεια ανάγνωσης
Στη σκιά της πεταλούδας του Ισίδωρου Ζουργού
βαθμολογία: 4 από 5 αστέρια
Η ευχάριστη έκπληξη με το πρώτο μυθιστόρημα του Ζουργού που διάβασα (Η αηδονόπιτα) συνεχίζεται με το Στη σκιά της πεταλούδας. Μια μυθιστορηματική αφήγηση των τελευταίων εκατό χρόνων της Βόρειας Ελλάδας και της Θεσσαλονίκης. Η γραφή ιδιαίτερη, πλούσια. Οι εικόνες πολλές και ζωντανές. Και εκεί που οι περιγραφές επεκτείνονται θαρρείς ανεξέλεγκτα, κάτι γίνεται που συνταράζει και σε επαναφέρει στην αταξία της ζωής.
Οι χαρακτήρες όλοι ζουν στη σκιά μιας πεταλούδας, στη σκιά μιας στιγμής. Η μοίρα τούς πέφτει βαριά, οι συγκυρίες μοιάζουν απόκοσμες και όσοι προσπαθούν να αναμετρηθούν με το πεπρωμένο συντρίβονται.
Ένα πολύ όμορφο βιβλίο, με πολλά ιστορικά στοιχεία, δυνατή αφήγηση και εντυπωσιακή πλοκή.
Συνέχεια ανάγνωσης
Αναφορά στον Γκρέκο του Νίκου Καζαντζάκη
βαθμολογία: 5 από 5 αστέρια
Ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει. Μεστό, γεμάτο. Κάθε παράγραφος μια ξεχωριστή ιστορία. Αυτάρκης, αυτούσια. Κάθε λέξη ένα σκληρό καρύδι, που πρέπει να το σπάσεις για να γευτείς το νόημά της. Διάβασα αυτό το βιβλίο πριν από 15 χρόνια και το ξαναδιάβασα με το ίδιο δέος, όπως την πρώτη φορά.
Ο Καζαντζάκης δίνει αναφορά στο μεγάλο στρατηγό, το μεγάλο Έλληνα που ξεπέρασε τα όριά του, έφτασε όπου δεν μπορούσε, παρατέντωσε το δοξάρι και το έσπασε. Δίνει αναφορά πολέμου, με θάρρος, χωρίς μισόλογα, με θεϊκή τρομάρα. Ένα βιβλίο-διαθήκη του Καζαντζάκη στην ανθρωπότητα.
Συνέχεια ανάγνωσης
Not Even My Name: A True Story της Thea Halo
βαθμολογία: 1 από 5 αστέρια
Ανάλατο, άγευστο, αδιάφορο. Δεν μπόρεσα να συνεχίσω πέρα από τις 70 σελίδες.
Συνέχεια ανάγνωσης
Πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
βαθμολογία: 1 από 5 αστέρια
Τρεις ημέρες μιας δύσκολης εποχής. Θεσσαλονίκη 1963. Επίσκεψη Ντε Γκωλ. Κρατικοί, παρακρατικοί, στρατιωτικοί, παραστρατιωτικοί, ΚΥΠ, αριστεροί, όλοι βρίσκονται σε αναστάτωση. Η ιστορία πλέκεται γύρω από τον αρχηγό της ΚΥΠ, στρατηγό Δοβρόμηρο και τους παρακρατικούς του. Πέρα από τα τραγελαφικά περιστατικά και την προσπάθεια απόδοσης της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης εκείνη την εποχή, το βιβλίο δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα περισσότερο. Φτωχή πλοκή, μικρή πρωτοτυπία και κυρίως λογοτεχνική ένδεια. Η παράθεση ονόματος, άνω-κάτω τελείας και μετά μιας φράσης (σαν σενάριο θεατρικού έργου) κουράζει αφάνταστα. Π.χ. (σελ. 89)
Ο Ρένος:
– Γιατί το λες αυτό;
– Να… μαθαίνω πως θα ‘ρθει μεθαύριο αυτός ο κομμουνιστής ο Λαμπράκης και θα ‘χουμε φασαρίες.
Ο Δολωματάς:
– Μπα… πού ζεις, ρε, πρώτα την Κυριακή έρχεται ο Ντε Γκωλ…
Ο Ρένος:
– Καλά λέει. Ήτανε να ‘ρθει την Κυριακή να κάνει ομιλία, αλλά λόγω Ντε Γκωλ το ανέβαλε.
Εγώ θα έγραφα:
“Γιατί το λες αυτό;” τον ρώτησε ο Ρένος, ξύνοντας το αυτί του και κοιτώντας αδιάφορα το κερί που έβγαλε από μέσα -θυμήθηκε ότι είχε μια βδομάδα να πλυθεί. Ο Γκουραμάνης τον στραβοκοίταξε και του απάντησε: “Να… μαθαίνω πως θα ‘ρθει μεθαύριο αυτός ο κομμουνιστής ο Λαμπράκης και θα ‘χουμε φασαρίες”. Ο Δολωματάς φυσώντας ένα σύννεφο καπνού, ξερόβηξε και γάβγισε: “Μπα… πού ζεις, ρε, πρώτα την Κυριακή έρχεται ο Ντε Γκωλ…”. Ο Ρένος που είχε αρχίσει να βαριέται αυτή την κουβέντα -σκεφτόταν εδώ και ώρα την μαθητριούλα που είχε σταμπάρει νωρίτερα- είπε βαριεστημένα: “Καλά λέει. Ήτανε να ‘ρθει την Κυριακή να κάνει ομιλία, αλλά λόγω Ντε Γκωλ το ανέβαλε.”
Χωρίς ίχνος λογοτεχνικής αξίας, το κείμενο γίνεται πιο στρωτό, ευκολοδιάβαστο και παραστατικό.
Ένα βιβλίο που δεν θα πρότεινα για διάβασμα.
Συνέχεια ανάγνωσης
Η αληθινή απολογία του Σωκράτη του Κώστα Βάρναλη
βαθμολογία: 3 από 5 αστέρια
Μία σύγχρονη γραφή της απολογίας του Σωκράτη μπροστά στο δικαστήριο. Μία αριστερή γραφή, που στηλιτεύει τη σάπια κοινωνία. Μία γραφή προτρεπτική ανατροπής. Ένα καθαρόαιμο κομμουνιστικό κείμενο.
Αμφιβάλλω πολύ αν ο ίδιος ο Σωκράτης θα το επιδοκίμαζε. Μάλλον θα γελούσε και θα το προσπερνούσε.
Κατά τα άλλα, είναι ένα πεζό με καθάρια δημοτική γλώσσα, ξεκάθαρο, με την πικρή σάτιρα να το διαπερνά.
Συνέχεια ανάγνωσης
Η αηδονόπιτα του Ισίδωρου Ζουργού
βαθμολογία: 4 από 5 αστέρια
Η Αηδονόπιτα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Δύσπιστος πάντα στη σύγχρονη (τρέχουσα) ελληνική λογοτεχνία, ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο χωρίς προκατάληψη. Ο Ζουργός έφτιαξε ένα καθαρόαιμο μυθιστόρημα με πλοκή, ζωντανές περιγραφές, δυνατούς χαρακτήρες και γάργαρη αφήγηση.
Η ιστορία πλέκεται στην ελληνική επανάσταση του 1821, με πρωταγωνιστή έναν Αμερικανό φιλέλληνα. Οι σκηνές ζωντανεύουν με μοναδικό τρόπο μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, ενώ ο ευρηματικός τρόπος αφήγησης κρατάει το ενδιαφέρον και τη λαχτάρα για τη συνέχεια. Η γραφή διακρίνεται για την πλούσια γλώσσα, τη γλυκύτητα και τρυφερότητα μέσα στον ορυμαγδό του πολέμου και τη διακριτικότητα των σκληρών εικόνων. Όλο το αφήγημα διαπερνάται από την ανυπέρβλητη δύναμη του έρωτα, που μετουσιώνει τα πάντα σε ελευθερία.
Πιστεύω ότι Η Αηδονόπιτα είναι ένα από τα σημαντικότερα νεο-σύγχρονα ελληνικά μυθιστορήματα.
Συνέχεια ανάγνωσης
Οι Αδερφοφάδες του Νίκου Καζαντζάκη
βαθμολογία: 5 από 5 αστέρια
Ο Νίκος Καζαντζάκης, ο μεγαλύτερος Έλληνας συγγραφέας της εποχής μας, στήνει ένα μυθιστόρημα με όλα τα στοιχεία της κοσμοθεωρίας του: Θεός, Μαμωνάς, Χριστός, Άνθρωπος, κομμουνισμός, έρωτας, θάνατος. Η συνταγή που δένει όλα αυτά τα στοιχεία μαζί είναι η Ευθύνη και ο συνεχής Αγώνας για να σταθεί ο Άνθρωπος στα πόδια του και να τελέψει το μεγάλο βάρος: να μη ντροπιαστεί! Οι χαρακτήρες -σε όποια πλευρά κι αν βρίσκονται- γίνονται μεγαλειώδεις, οι περιγραφές ζωντανεύουν, τα οράματα μπλέκουν με την πραγματικότητα και ο Άνθρωπος γίνεται Θεός. Η σκληρή, χωματένια, στεγνή κρητικιά γλώσσα που διατρέχει όλο το κείμενο (πολύ λιγότερο βέβαια από άλλα έργα του συγγραφέα) τού προσδίδει ένα ανυπέρβλητο χαρακτηριστικό: κάνει τις ιδέες αθάνατες, πάει να πει: ανθρώπινες.
Με δυσκολία διαβάζεται το βιβλίο: οι λέξεις φέρουν ένα ειδικό βάρος που πρέπει να σηκώσεις ως πάνω για να ξεζουμίσεις το νόημά τους. Τα τραχιά, απογυμνωμένα συναισθήματα μπουκώνουν την ψυχή που πλαντά. Τα πανανθρώπινα πάθη, η προαιώνια ταλάντεψη της μαϊμουδένιας καρδιάς ανάμεσα στο καλό και το κακό κάνουν το σπλάχνο του αναγνώστη να βογκά. Και σε πολλά σημεία τα μελίγγια ξεστελιώνονται και αφήνουν κρουνούς τα δάκρυα να τρέχουν.
Συνέχεια ανάγνωσης