Ο Jorge Amado -προφέρεται περίπου Ζόρζε Αμάντου- (1912-2001) είναι ένας από τους πιο γνωστούς Βραζιλιάνους συγγραφείς. Μοντερνιστής στο ύφος, ρεαλιστής και πρώην κομμουνιστής, στα βιβλία του περιγράφει τα βάσανα των κολήγων στις απέραντες φυτείες της Βραζιλίας.
Οι δρόμοι της πείνας είναι ένα μυθιστόρημα που περιστρέφεται γύρω από μια οικογένεια που προσπαθεί να βρει καταφύγιο και δουλειά, διωγμένη από τον τόπο της από τον τσιφλικά της περιοχής. Τα βάσανα και ο θάνατος διαποτίζουν ολόκληρο το βιβλίο. Η μάνα και γιαγιά της οικογένειας, η Γιουκουντίνα, έχει τέσσερις γιους που έχουν σκορπίσει: ο Χοσέ έγινε παράνομος (Ζε ο Κεραυνός) σε μια συμμορία ληστών, ο Τζοάο (Τζάο) μπήκε στην αστυνομία, ο Γιουβέντσιο (Νένεν) στρατολογήθηκε και ηγήθηκε της επανάστασης και ο μικρός Τόνιο. Η μοίρα φέρνει τα δύο πρώτα αδέρφια αντιμέτωπα με τραγική εξέλιξη. Η οικογένεια καταστρέφεται από την πείνα, τη βία, τις κακουχίες.
Το βιβλίο ξεκινάει ανιαρά -το πρώτο κεφάλαιο σε κάνει να θέλεις να το παρατήσεις. Αλλά στη συνέχεια αποκτά ενδιαφέρον και ο συγγραφέας με όμορφο τρόπο συρράπτει τις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστορίες σε μια δραματική συνοχή: την οικογένεια που καταρρέει.
Από λογοτεχνική άποψη το βιβλίο είναι φτωχό, αλλά έγινε γνωστό -πιστεύω- κυρίως λόγω της ιδεολογίας που διοχετεύει. Η μετάφραση είναι του Κώστα Κοτζιά. Φαίνεται πώς πρωτοδημοσιεύτηκε στα ελληνικά το 1953 (Εκδόσεις Ο Κόσμος). Η πιο κοινή έκδοσή του είναι από τις Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος (1988). Εγώ βρήκα μια έκδοση του 1976 (Εκδόσεις Γκόνης), με όμορφο χαρακτικό του Α. Τάσσου στο εξώφυλλο. Η μετάφραση πρέπει να είναι η ίδια με την έκδοση του Ζαχαρόπουλου. Θα την χαρακτήριζα μάλλον μέτρια. Ακόμα και το όνομα του συγγραφέα αναγράφεται ως «Γιόργκε». Δεν πρέπει να έχουν απομείνει πολλά αντίτυπα.
Δύσκολα επίσης βρήκα και τον τίτλο του πρωτοτύπου (με πολύ γκουγκλάρισμα). Είναι Seara Vermelha (Κόκκινη σοδειά).
Οι δρόμοι της πείνας
Γιόργκε Αμάντο
Μετάφραση Κώστας Κοτζιάς
Εκδόσεις Γκόνης 1976
Σελίδες 340
Συνέχεια ανάγνωσης
Ο πρώτος και ο δεύτερος θάνατος του Κινίνου του Μπέκρου του Jorge Amado