Ακούω τον Γιώργο Μπαμπινιώτη στον BHMΑ-FM 99,5 να κάνει μαθήματα γλώσσας. Πώς πρέπει να λέμε αυτό, πώς το άλλο, πώς χρησιμοποιείται σωστά η τάδε λέξη και το δείνα αόριστο αριθμητικό. Ύφος υπεροπτικό καθηγητή που διδάσκει απο την έδρα-θρόνο του, νουθεσίες προς τα ανώριμα, “πτωχά τω πνεύματι” φοιτητάκια και -κυρίως- ξύλινη γλώσσα, αυτή για την οποία κόπτεται και την οποία στηλιτεύει με κάθε ευκαιρία. Ένας σταρ της ελληνικής διανόησης!
Ως γλωσσολόγος-φιλόλογος, αγνοεί μάλλον ότι κάθε άνθρωπος (αν δεν έχει κάποιο οργανικό πρόβλημα) είναι τέλειος ομιλητής της μητρικής του γλώσσας. Και επίσης, ότι η γλώσσα δεν διδάσκεται, αλλά κάθε παιδί που θα “εκτεθεί” σε ένα γλωσσικό περιβάλλον θα την μάθει από μόνο του με την καθημερινή χρήση μέχρι την ηλικία περίπου των 5 ετών. Λίγη βιολογία στη σύγχρονη γλωσσολογία δεν βλάπτει.
Όπως έλεγε ο Τάσος Χρηστίδης, “η γλώσσα αλλάζει και αυτό δεν είναι κακό”. Το να προσπαθείς να κρατήσεις τη γλώσσα αγκυλωμένη σε παλιές φόρμες και εθελοτυφλώντας μπροστά στην αναπόφευκτη εξέλιξή της είναι οικτρό.