βαθμολογία: 4 από 5 αστέρια
Ο Κάφκα μπαίνει κατευθείαν “στο ψητό”: Όταν ο Γκρέγκορ Σάμσα ξύπνησε ένα πρωινό από ανήσυχα όνειρα, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σε πελώρια κατσαρίδα. Ο Γκρέγκορ πασχίζει να προσαρμοστεί -παραδόξως- στη νέα του ζωή. Και τα καταφέρνει. Το περίεργο γι΄αυτόν δεν είναι το “πώς”, το “γιατί”, αλλά η θέση του στην οικογένεια υπό τις νέες αυτές συνθήκες. Σαν η νέα του ζωή απλά να “επήλθε” ως φυσικό φαινόμενο ή ατύχημα.
Το αίσθημα που αφήνει το βιβλίο είναι αυτό της αποξένωσης. Από την οικογένεια, από τον εαυτό σου, αλλά κυρίως από τη λογική.
Το γνωστό “καφκικό” ύφος γραφής, σκληρό, σκοτεινό, αφύσικα ρεαλιστικό, διαπερνά την αφήγηση και δίνει στο μικρό αυτό βιβλίο ένα ιδιαίτερο ειδικό βάρος.
Μπορούσε να ΄ναι ζώο αφού τον μάγευε έτσι η μουσική;