Σήμερα πέρασα από την Πανεπιστημιούπολη. Μέτρησα τουλάχιστον δέκα καμένα αυτοκίνητα.
Πριν από λίγες εβδομάδες συζητούσα με μια φοιτήτρια αρχικαταληψία. Μου έλεγε ότι και μόνο για ιστορικούς λόγους το Πανεπιστημιακό Άσυλο πρέπει να διατηρηθεί. Όταν θεσπίστηκε το Πανεπιστημιακό Άσυλο οι εποχές ήταν δύσκολες. Τίποτα δεν ήταν αυτονόητο. Οι θεσμοί ήταν ακόμα χωρίς γερά θεμέλια. Σήμερα, ποιος αμφισβητεί ότι υπάρχει ελευθερία πνεύματος στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο; Ποιος αμφισβητεί την επιστημονική αυτοτέλεια των πανεπιστημιακών; Παρ’ όλα τα προβλήματα του Ελληνικού Πανεπιστημίου, δεν τίθεται θέμα ελευθερίας διακίνησης των Ιδεών. Επομένως, τι εξυπηρετεί το άσυλο;
Ο θεσμός του πνευματικού ασύλου έχει ξεπέσει σε άσυλο τρόμου. Αποτελεί πλέον εμπόδιο στην διακίνηση των Ιδεών. Και αυτοί που το υποστηρίζουν τυφλά, εκφράζουν τη συντήρηση στην ελληνική κοινωνία.
φυσικά και το άσυλο δεν εξυπηρετεί κανένα…ή μάλλον εξυπηρετει αυτούς που στην εξεταστική στέκονταν στην είσοδο τησ φιλοσοφικής και μας ξαλάφρωσαν απο το κινητό,το πορτοφόλι,την τσάντα μας,στις 5 το απόγευμα…και μετα από 2 ημέρες ήταν πάλι εκει…