Ένα στοιχείο της ανθρώπινης συμπεριφοράς που με εντυπωσιάζει είναι η ικανότητα κάποιων ανθρώπων να επιβάλλονται σε κάποιους (πολλούς) άλλους. Πρόκειται για ανθρώπους έξυπνους, που με τη δύναμη του νου και της λογικής επικρατούν; Μήπως είναι άνθρωποι δυνατοί, που με τη βία καταδυναστεύουν τους αδύναμους; Είναι άνθρωποι άξιοι και δημιουργικοί με ευρεία αποδοχή και αναγνώριση;
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ανθρώπους που απλά βρίσκουν ένα ασκέρι στο οποίο μπορούν (τους επιτρέπεται) να επιβληθούν. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να υποταχθεί αν πρωτίστως ο ίδιος δεν το θέλει.
Δεν τους λυπάμαι τέτοιους ανθρώπους. Είναι άξιοι της μοίρας τους.
Σας γνώρισα από το Blog του κ.Δήμου.
Μου φαίνεται ενδιαφέρον και το δικό σας.
Για το συγκεκριμένο post νομίζω ότι όλα είναι μια ισορροπία μεταξύ της λοιμογόνου δύναμης του επιτιθέμενου (επιχειρήματα, πείσμα) και της αντιστάσεως του ξενιστή (ασκέρι).
Δεν σας έχει τύχει να βρεθείτε με ανθρώπους που δεν σταματούν να εφευρίσκουν επιχειρήματα φτάνει να μην υποχωρήσουν;
Σε κάτι τέτοιους έδινα πάντα την ίδια απάντηση: “δεν μπορώ να σε πείσω, ούτε κι εσύ εμένα. Ας μη συζητάμε άλλο”.
Αυτό κάποιες φορές ήταν αντιβίωση.