Η είδηση μιας ασθένειας ενός γνωστού μας είναι πάντα γροθιά στο στομάχι. Ειδικά όταν αυτός ο γνωστός μάς είναι συμπαθής. Ειδικότερα όταν συμβαίνει στη χειρότερη στιγμή και άδικα. Αλήθεια, υπάρχει κατάλληλη στιγμή για μια ασθένεια; Υπάρχει δίκαιη ασθένεια; Για κάποιους ανθρώπους μπαίνουμε στον πειρασμό (αν μη τι άλλο) να μην λυπηθούμε τόσο όσο για άλλους. Ακόμη και όταν, όμως, ενδόμυχα ευχόμαστε το κακό κάποιου, στην αναγγελία της ασθένειάς του στεκόμαστε με δέος.
Κάθε κακό μαντάτο είναι μια δοκιμασία. Για τα νεύρα μας, για τις αντοχές μας, για την αυτοπεποίθησή μας, για την ανθρωπιά μας.
Πρέπει να συνδεθείτε για να σχολιάσετε.