Το Έξι νύχτες στην Ακρόπολη είναι το μοναδικό μυθιστόρημα του μεγάλου Έλληνα ποιητή και νομπελίστα Γιώργου Σεφέρη. Επτά φίλοι, τέσσερις άντρες -ο Στράτης, ο Νώντας, ο Καλλικλής και ο Νικόλας- και τρεις γυναίκες -η Σαλώμη/Μπίλιω, η Σφίγγα/Μαριγώ και η Λάλα-, αποφασίζουν να συναντιούνται στην Ακρόπολη για έξι συνεχόμενες πανσελήνους. Σκοπός η συνοχή της παρέας. Σύμφωνα με τις σημειώσεις του συγγραφέα, η πρώτη γραφή του μυθιστορήματος γίνεται μεταξύ 1926-1930, ενώ τα γεγονότα διαδραματίζονται μεταξύ 1925-1927 και τα φεγγάρια είναι του 1928.
Όλο το κείμενο διατρέχεται από την ποιητικότητα του δημιουργού. Οι φράσεις είναι τραγουδιστές, οι σειρές προσπαθούν να ριμάρουν μεταξύ τους. Οι δόσεις σουρεαλισμού γενναίες. Το κείμενο φαίνεται ότι είναι γραμμένο από έναν νέο άνθρωπο, ανήσυχο, βαθιά προβληματισμένο, ριζικά σκεπτόμενο και πλήρη συναισθημάτων. Έναν νέο συγγραφέα που δοκιμάζει να παίξει με αυτό το είδος γραφής. Οι αναφορές από το Καθαρτήριο και την Οδύσσεια πολλές. Αυτή η υπερχείλιση σκέψεων και αισθήσεων δίνει έναν ιλιγγιώδη ρυθμό στο γραπτό. Οι αναζητήσεις του Στράτη πολλές: η ζωή, ο θάνατος, ο Έρωτας, πανάρχαια ερωτήματα, πανανθρώπινες βασανιστικές αμφιβολίες. Και το σκηνικό η Ακρόπολη, σε μια Αθήνα που αναζητά κι αυτή την ταυτότητά της ύστερα από μια τραγωδία.
Οι Έξι νύχτες στην Ακρόπολη είναι ένα από τα ωραιότερα νεοελληνικά μυθιστορήματα. Με αφηγηματική δύναμη, τεχνική που κρατά σε εγρήγορση και έντονο ερωτισμό. Φαντάζομαι θα ήταν δύσκολο και προκλητικό να δημοσιευτεί την εποχή που γράφτηκε, γι΄ αυτό και ο συγγραφέας το ξαναδούλεψε δεκαετίες αργότερα, αμφιταλαντευόμενος για τη δημοσίευσή του.
Έξι νύχτες στην Ακρόπολη
Γιώργος Σεφέρης
Εκδόσεις Ερμής 1974
Η΄ ανατύπωση 2010