Το τελευταίο βιβλίο του Κώστα Αξελού είναι μια δύσκολη αναζήτηση. Συμπυκνώνει όλη τη σκέψη -και μη σκέψη- του διανοητή, όλη τη προσπάθεια να συλλάβει το ασύλληπτο, να περιγράψει το απερίγραπτο, να πει το άρρητο. Σε εννέα κεφάλαια-κινήσεις, σε τριακόσια σαράντα δύο αποσπάσματα ο Αξελός ξετυλίγει το απόσταγμα μιας ζωής.
Ένα βιβλίο δύσκολο, απρόσιτο. Διαβάζεται αργά. Ωστόσο, κάτι ευχάριστο αναβλύζει από κάθε απόσταγμα. Μια ποίηση, μια μουσική. Κάτι που σε κάνει να συνεχίσεις το διάβασμα. Γιατί αν το διακόψεις, θα καταστρέψεις το λιμπρέτο.
Δύσκολο να σχολιάσεις ένα τέτοιο βιβλίο. Απλά το δέχεσαι. Γιατί δύσκολα το καταλαβαίνεις με τη λογική. Μόνη παρατήρηση: ο σκεπτικισμός του φιλοσόφου για την τεχνο-επιστήμη. Η δυσπιστία του, η αμφιβολία της δύναμής της. Η μετέωρη ουσία της αν-ουσίας της.
Αυτό που επέρχεται
Αποσπάσματα μιας προσέγγισης
Κώστας Αξελός
[Τίτλος πρωτοτύπου: Ce qui advient, Éditions Les Belles Lettres 2009]
Μετάφραση Κατερίνα Δασκαλάκη
Πρόλογος Servanne Jollivet
Εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας 2011
Ο