Κατηγορία: σχολιασμοί

Χτες έπαθα μεγάλη πλάκα. Κάποιος μπήκε στον υπολογιστή μου και άρχισε να ψάχνει τα αρχεία μου! Για κακή του (και καλή μου) τύχη ήμουν μπροστά στον υπολογιστή και το κατάλαβα αμέσως. Βρήκε password, μπήκε στον server που έχω το site και άρχισε να γράφει και να σβήνει. Τρελάθηκα! Μπροστά στα μάτια μου υποκλοπή στοιχείων!

Σβήνω και τους δύο υπολογιστές (σε λιγότερο από ένα λεπτό από τη στιγμή που το κατάλαβα). Παίρνω βαθιά ανάσα, βγάζω τα καλώδια του δικτύου και τους ξανανοίγω. Αγωνία μέχρι να βεβαιωθώ ότι δεν υπήρχε σοβαρή βλάβη. Πράγματι, στον έναν υπολογιστή δεν δούλευε ο internet explorer. Μικρό το κακό. Κάνω αμέσως backup τη mysql και αρχίζω να σβήνω ένα-ένα με το χέρι τα αρχεία που μού είχε εγκαταστήσει για να με υποκλέπτει. Όλα μέσα στο system32 των WinXP. Κάτι executables, κάτι βιβλιοθήκες dll, μού πήρε ώρα να επαναφέρω τα συστήματά μου. Τώρα τι αρχεία αντέγραψε, δεν έχω ιδέα. Θα μου πείτε, δεν έχω και τίποτα απόρρητο. Η ιδέα όμως ότι κάποιος μπορεί να μπει στον υπολογιστή σου και να αντιγράψει τα αρχεία σου, είναι εξωφρενική!

Χτες και σήμερα το site έκανε διακοπές γι’ αυτό το λόγο. Ήθελα να σιγουρευτώ ότι όλα πάνε καλά. Το Σαββατοκύριακο θα αλλάξω το λειτουργικό του server σε Linux.

Πάρτε το απόφαση. Δεν υπάρχει σωτηρία. Ό,τι και να κάνουμε, όσο είμαστε δικτυωμένοι κινδυνεύουμε να μας υποκλέψουν.

Συνέχεια ανάγνωσης

Έχουν περάσει πάνω από δύο χρόνια από την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ (19 Μαρτίου 2003). Η επίσημη αναφορά (ως τώρα) για τις απώλειες Αμερικανών στρατιωτών είναι 1.768 νεκροί και 13.438 τραυματίες. Η εκτίμηση για τους τραυματίες είναι 15.000-42.500. Επίσημη αναφορά για τους νεκρούς Ιρακινούς δεν υπάρχει. Εκτιμάται ότι είναι 22.850-25.881 (πηγή www.antiwar.com). Και ο πόλεμος συνεχίζεται…

Ο απολογισμός ενός πολέμου είναι πάντα φρικτός. Εκτός όμως από την απώλεια ανθρώπινων ζωών, υπάρχουν και άλλες, οι οποίες δεν φαίνονται άμεσα, αλλά είναι περισσότερο καταστροφικές μακροπρόθεσμα. Π.χ. η οικολογική καταστροφή της περιοχής που ονομαζόταν Μεσοποταμία (μεταξύ των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη). Το πλούσιο οικοσύστημα της περιοχής έχει επιβαρυνθεί σοβαρά από τα κατάλοιπα των πολεμικών επιχειρήσεων.

Μια άλλη κρυφή απώλεια, που πέρασε στα ψιλά, θεωρώ πως είναι η λεηλασία του μουσείου της Βαγδάτης. Αν η εισβολή στο Ιράκ είναι έγκλημα κατά του ιρακινού λαού, η εισβολή στο μουσείο είναι έγκλημα κατά ολόκληρης της ανθρωπότητας και της Ιστορίας της. Πού και πού εμφανίζονται κάποια από τα κλοπιμαία σε κάποιο μουσείο της Δύσης, το οποίο ως προστάτης και θεματοφύλακας της παγκόσμιας κληρονομιάς αναλαμβάνει τη «σωτηρία και προστασία» του αντικειμένου (κάτι σαν τα μάρμαρα του Παρθενώνα). Τα περισσότερα βέβαια βρίσκονται ήδη σε ιδιωτικές συλλογές.

Συνέχεια ανάγνωσης

Ο Καζαντζάκης σε μια σκηνή τού «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» βάζει δυο παπάδες να «τρώνε» τα γένια τους. Για κάτι τέτοιες αναφορές παραλίγο να αφοριστεί. Όταν διάβασα αυτό το έργο θαύμασα την αλληγορία, τον έντονο συμβολισμό και την ισχυρή διορατικότητα του μεγάλου αυτού συγγραφέα, που με έχει στιγματίσει.

Τις τελευταίες μέρες βλέπω τέτοιες σκηνές να παίζονται στα κανάλια και να κάνουν το γύρο του κόσμου. Πού είσαι Νίκο να δεις πώς σταυρώνουν σήμερα τον Χριστό; Πού είσαι Χριστέ να δεις τον τόπο σου πώς σταυρώνεται ακόμα;

Για άλλη μια φορά κάποιοι καταρρακώνουν τα ράσα που φόρεσαν άγιοι άνθρωποι.

Συνέχεια ανάγνωσης

Είκοσι επτά χρόνια σε ένα αξίωμα αμφιλεγόμενο. Πνευματικός ηγέτης ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων, αρχηγός κράτους, «αντιπρόσωπος» του Θεού στη γη. Έχρισε αγίους κατηγορούμενους για ναζιστικά εγκλήματα, ζήτησε συγγνώμη γιατί το Βατικανό δεν έκανε αρκετά για να αποτρέψει το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Ρηξικέλευθος, αλλά διατηρώντας τον συντηρητισμό του παπικού κράτους. Νεωτεριστής, αλλά πιστός στις αρχές του χριστιανισμού.

Πώς να χαρακτηρίσεις έναν τέτοιο άνθρωπο; Όπως λέει και ο Καζαντζάκης, τέτοιες προσωπικότητες είναι απλά μεγάλες ψυχές. Δεν μπορείς να πεις ότι είναι καλές ή κακές, απλά μεγάλες. «Πέρα από το καλό και το κακό», κατά τον Νίτσε.

Συνέχεια ανάγνωσης

Με τις τελευταίες αποκαλύψεις για τη διαφθορά στην εκκλησία και τη δικαιοσύνη, αισθάνομαι άβολα. Όλοι ξέραμε ότι αυτά συμβαίνουν, αλλά όταν μαθαίνεις λεπτομέρειες φρίττεις.

Αν και θεωρώ τη διάσταση της δικαιοσύνης σημαντικότερη για την κοινωνία, αυτή της εκκλησίας νομίζω ότι έχει σοβαρότερο αντίκτυπο: δεν πάσχουν μόνο οι εκπρόσωποι του ανθρώπινου δίκαιου, αλλά και του θείου.

Συνέχεια ανάγνωσης

Στις 7 Ιανουαρίου, έκανα ένα δώρο στον εαυτό μου: παράγγειλα το πακέτο OnDSL Economy 384/128 του ΟΤΕ, μέσω internet. Ο ΟΤΕ υποστηρίζει ότι σε 12 εργάσιμες ημέρες το αργότερο θα έχεις internet. Σε μία (ημερολογιακή) εβδομάδα μού έρχεται στο σπίτι (με την υπηρεσία «πόρτα-πόρτα» των ΕΛΤΑ, χωρίς επιπλέον χρέωση) το modem και οι οδηγίες σύνδεσης. Ήταν Σάββατο πρωί. Έχασα όλη την ημέρα προσπαθώντας να συνδεθώ. Η υπηρεσία εξυπηρέτησης πελατών του ΟΤΕ προσπαθούσε να βρει το πρόβλημα σε κάποιο λάθος στην παραμετροποίηση του modem. Τίποτα! Πρέπει να τους κάλεσα καμιά δεκαριά φορές εκείνη τη μέρα. Ξέρετε, είναι το γνωστό κόλπο: παίρνεις συνέχεια τηλέφωνο και κάποιος υπάλληλος, κάποια στιγμή θα σου δώσει τη σωστή πληροφορία. Έτσι, κι έγινε. Ύστερα από πολλές ώρες εκνευρισμού, μου είπαν ότι απλά η γραμμή μου δεν έχει αναβαθμιστεί ακόμα σε aDSL!

Σημείωση: η παροχή της γραμμής DSL γίνεται από τον ΟΤΕ με ευθύνη του τηλεφωνικού κέντρου στο οποίο υπάγεσαι. Η παροχή internet γίνεται από την ΟΤΕNet (ως ISP).

Στο μεταξύ, εγώ πιστεύοντας ότι με το να μου στείλουν το modem έχει ενεργοποιηθεί και η γραμμή μου, ενεργοποίησα την υπηρεσία παροχής internet στην OTENet και η συνδρομή μου άρχισε να τρέχει.

Την επόμενη εβδομάδα έπαιρνα συνεχώς τηλέφωνο στη γραμμή υποστήριξης DSL του ΟΤΕ. Λάμβανα την ίδια απάντηση: «η διαδικασία αναβάθμισης είναι σε τελικά στάδια και σύντομα θα ολοκληρωθεί». Όμως, στο τέλος της εβδομάδας το μήνυμα άλλαξε: «η διαδικασία αναβάθμισης είναι σε αρχικά στάδια και θα πάρει μερικές ημέρες ακόμα»! Εκεί είναι που το ποτήρι ξεχείλισε…

Άρχισα να φωνάζω για την καθυστέρηση, ότι η συνδρομή μου στην OTENet τρέχει, ότι έπρεπε σε 12 εργάσιμες να έχει γίνει κ.λπ. Τελικά, μου είπαν ότι έπρεπε να τηλεφωνήσω ο ίδιος στο τηλεφωνικό κέντρο της περιοχής μου για να ρωτήσω γιατί αργούν οι «καλωδιώσεις». Πήρα, λοιπόν, στην υπηρεσία DSL της περιοχής μου και μου είπαν ότι είναι θέμα των τεχνικών πότε θα περάσουν τα καλώδια και ότι πρέπει να γίνουν κάποιες εργασίες κ.λπ. Τότε, τους είπα κι εγώ ότι ίσως θα έπρεπε να διαλέξω μια άλλη εταιρεία για aDSL και ίσως μάλιστα το κάνω, ακυρώνοντας τη σύμβαση με τον ΟΤΕ. Μου είπαν ότι θα κάνουν ό,τι μπορούν…

Το μεσημέρι, επιστρέφοντας στο σπίτι είχα internet!

Πραγματικά ο ΟΤΕ έχει κάνει προόδους, όμως δείχνει να κουβαλάει παλιές συνήθειες. Αλήθεια, τι θα γινόταν αν δεν υπήρχαν άλλες εταιρείες;

Συνέχεια ανάγνωσης