Ωμή Φύση

Ένας χρυσαετός κυνηγάει αγριοκάτσικα. Από τη δική μας σκοπιά η Φύση είναι συχνά άγρια. Εγώ θα έλεγα ότι είναι πάντα άγρια. Η Ζωή είναι σκληρή και τις περισσότερες φορές η επιβίωση ενός οργανισμού προϋποθέτει το θάνατο ενός άλλου. Και η Φυσική Επιλογή σφυρηλατεί την Εξέλιξη πάνω στο αμόνι του Θανάτου.

Προσέξτε ότι σε (περίπου) επίπεδο έδαφος ο χρυσαετός τα βρίσκει σκούρα από τα αγριοκάτσικα. Όταν όμως κάποιο από αυτά βρεθεί κοντά στα βράχια, τότε το εντυπωσιακό αρπακτικό έχει το πάνω χέρι: αρπάζει το άμοιρο ζώο και το γκρεμίζει στο βάραθρο. Στη συνέχεια το βρίσκει και το κατασπαράζει. Δείτε πώς καλύπτει το πτώμα με τις φτερούγες του, ίσως για να το κρύψει από τα μάτια άλλων αρπακτικών.

Προσοχή! Το βίντεο έχει σκηνές Ωμής Φύσης!

Συνέχεια ανάγνωσης

Βρώμικα μυαλά;

Γιατί βλέπουμε τον Daniel Craig γυμνό όταν κάνουμε το συγκεκριμένο φωτο-τρικ; Απλά γιατί ο εγκέφαλός μας, συμπληρώνει την πληροφορία που λείπει από την εικόνα με το πιο πιθανό σενάριο. Και ένα γυμνό σώμα είναι πιο πιθανό -και πιο απλό- από ένα μαγιό ή ένα εσώρουχο.

Τελικά είμαστε “βρώμικα μυαλά”;

Πηγή: The Lurking Pornographer: Why Your Brain Turns Bubbles Into Nude Bodies

Συνέχεια ανάγνωσης

Νευροπαρασιτολογία

Στο τελευταίο τεύχος (January 2013; 216) του επιστημονικού περιοδικού Journal of Experimental Biology δημοσιεύεται μια εξαιρετική σειρά άρθρων με το γενικό τίτλο “Neural parasitology – how parasites manipulate host behaviour”. Πρόκειται για πολύ ενδιαφέροντα άρθρα σχετικά με το πώς οι παρασιτικοί οργανισμοί ελέγχουν τη συμπεριφορά των ξενιστών τους προς όφελός τους. Όλη η σειρά έχει άρωμα Richard Dawkins και της θεωρίας του περί extended phenotype. Όπως γράφει ο Editor του περιοδικού Michael Dickinson, “Neuroparasitology is a science where science meets science fiction”. Και συνεχίζει: “There is something horrifying and wondrous about a tiny ‘implant’ being able to control such a large animal machine”. Το ευχάριστο είναι ότι όλα τα άρθρα διατίθενται ελεύθερα.

Συνέχεια ανάγνωσης

Εξακοσιαεξηνταεξαποδαρούσα (του Σατανά)!

Το μυριάποδο Illacme plenipes είναι ενδημικό είδος στην Καλιφόρνια των Η.Π.Α. Πρόκειται για ένα είδος σαρανταποδαρούσας που ζει μέσα στο έδαφος. Το αρθρόποδο παρουσιάζει φυλετικό διμορφισμό, με το θηλυκό να είναι μεγαλύτερο από το αρσενικό. Το περίεργο σε αυτό το είδος είναι ότι έχει τα περισσότερα πόδια από κάθε άλλο γνωστό είδος στον πλανήτη: 318-750! Στη δημοσίευση περιλαμβάνεται φωτογραφία θηλυκού ατόμου με 666 πόδια.

Στο παρακάτω video φαίνεται ένα άτομο του είδους.

Marek PE, Shear WA, Bond JE (2012) A redescription of the leggiest animal, the millipede Illacme plenipes, with notes on its natural history and biogeography (Diplopoda, Siphonophorida, Siphonorhinidae). ZooKeys 241: 77–112. doi: 10.3897/zookeys.241.3831.app6

Συνέχεια ανάγνωσης

Είμαστε ζόμπι;


Ο David P. Barash είναι εξελικτικός βιολόγος, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Washington και συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο είναι το “Homo Mysterious: Evolutionary Puzzles of Human Nature.”

Σε αυτό το άρθρο του στους New York Times εξηγεί το φαινόμενο του ελέγχου της συμπεριφοράς ενός οργανισμού από έναν άλλον. Και μην πάει το μυαλό σας μόνο στα παράσιτα. Μήπως είμαστε σκλάβοι των γονιδίων μας;

Who’s in Charge Inside Your Head?

Συνέχεια ανάγνωσης

Τα όνειρα της σουπιάς

Τι όνειρα να βλέπει η σουπιά όταν κοιμάται; Έρευνα που δημοσιεύτηκε στο PLoS ONE, αναφέρει ότι παρατηρήθηκε ύπνος σε σουπιά (Sepia officinalis), που πιθανώς προσομοιάζει με τον ύπνο REM (rapid eye movement). Ο ύπνος REM, που κατά τη διάρκειά του ο άνθρωπος ονειρεύεται, έχει παρατηρηθεί σε πολλά σπονδυλωτά. Αν και καταστάσεις ύπνου έχουν παρατηρηθεί σε πολλά ασπόνδυλα, είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται αυτή η κατάσταση ύπνου σε ένα κεφαλόποδο.

Ενδιαφέρον θα είχε η παρατήρηση εκτόξευσης μελανιού από μια σουπιά την ώρα που κοιμάται. Αυτό θα ήταν πολύ ισχυρή ένδειξη ότι ονειρεύεται!

Frank MG, Waldrop RH, Dumoulin M, Aton S, Boal JG (2012) A Preliminary Analysis of Sleep-Like States in the Cuttlefish Sepia officinalis. PLoS ONE 7(6): e38125. doi:10.1371/journal.pone.0038125

Συνέχεια ανάγνωσης

Σιροπιαστά

Jason O'Halloran, FlickrΓιατί δε βρίσκεις εύκολα γάτα σε ζαχαροπλαστείο; Απλά γιατί οι γάτες δεν έχουν γευστικούς κάλυκες για το γλυκό.

Σε μια πρόσφατη μελέτη αναφέρεται ότι η απώλεια της γεύσης του γλυκού είναι διαδεδομένη ανάμεσα στα σαρκοφάγα θηλαστικά. Όπως φαίνεται, το υπεύθυνο γονίδιο χάθηκε, καθώς δεν εξυπηρετούσε την επιβίωση αυτών των ζώων, αφού η γεύση του γλυκού μάλλον απουσιάζει, λόγω των διατροφικών τους συνηθειών.

Jianga P., Josuea J., Lia X., Glaserb D., Lia W., Branda J.G., Margolskeea R.F., Reeda D.R., Beauchampa G.K. Major taste loss in carnivorous mammals. PNAS 2012; March 12. Published online before print. doi: 10.1073/pnas.1118360109

Συνέχεια ανάγνωσης

Φύλο και βιοποικιλότητα

Μία από τις βασικές θεωρίες στη Βιολογία είναι ότι η σεξουαλική αναπαραγωγή ευνοεί την εξέλιξη αυξάνοντας το ρυθμό δημιουργίας ειδών. Η αύξηση αυτού του ρυθμού οφείλεται σε ανασυνδυασμό των γονιδίων, απομάκρυνση επιβλαβών μεταλλάξεων και καλύτερη προσαρμογή στο περιβάλλον. Ωστόσο, η σεξουαλική αναπαραγωγή μπορεί και να μειώσει τους ρυθμούς της εξέλιξης μέσω της απομάκρυνσης μεγάλων γενετικών ανασυνδυασμών, του κόστους εξεύρεσης ζευγαριού, της έκθεσης σε θηρευτές και σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσους. Σε αυτή την εργασία οι συγγραφείς σχεδίασαν ένα μαθηματικό μοντέλο, βάζοντας μέσα ένα σωρό παράγοντες και βρήκαν ότι η σεξουαλική αναπαραγωγή μάλλον δεν ευνοεί την ειδογένεση. Καλή εργασία, αλλά τα συμπεράσματά της είναι παρακινδυνευμένα. Αν δεν επιβεβαιωθούν στην πράξη, θα παραμείνουν απλές εικασίες.

Melian CJ, Alonso D, Allesina S, Condit RS, Etienne RS (2012) Does Sex Speed Up Evolutionary Rate and Increase Biodiversity? PLoS Comput Biol 8(3):e1002414. doi:10.1371/journal.pcbi.1002414

Συνέχεια ανάγνωσης

Cell picture show

Στο online περιοδικό Cell υπάρχει μια καταπληκτική συλλογή φωτογραφιών και video κυττάρων. Κύτταρα ανθρώπινα, κύτταρα άλλων ζώων, κύτταρα φυτών, άλλα μικρά, άλλα μεγάλα, με καταπληκτικά χρώματα. Κύτταρα που πολλαπλασιάζονται, χορεύουν, μεταδίδουν ώσεις.

Η μαγεία της πραγματικότητας, όπως λέει και ο Richard Dawkins!

Συνέχεια ανάγνωσης

Η εξέλιξη του λύκου σε σκύλο

AFP/Getty Images; Wikipedia
© AFP/Getty Images; Wikipedia

Μία πολύ ενδιαφέρουσα ανακάλυψη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLoS ONE με τίτλο “A 33,000-Year-Old Incipient Dog from the Altai Mountains of Siberia: Evidence of the Earliest Domestication Disrupted by the Last Glacial Maximum”. Η ανεύρεση ενός κρανίου προγόνου του σημερινού σκύλου σε σπηλιά στη Σιβηρία, φωτίζει με διαφορετικό τρόπο την καταγωγή του. Όπως ισχυρίζονται οι συγγραφείς -μια ομάδα από Ρωσία, Βρετανία, ΗΠΑ και Ολλανδία- η εξέλιξη του λύκου σε σκύλο δεν οφείλεται στην «τεχνητή» και συνειδητή επιλογή του ανθρώπου. Πρόκειται μάλλον για εξελικτική διαδικασία που έλαβε χώρα σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη και αρκετές φορές.

Αποσπάσματα από τη δημοσίευση:

Morphological, behavioral and genetic evidence all suggest that dogs evolved from ancient wolves, probably several times. Traditional anthropological definitions of domestication consider the process to be a deliberate act of selection by humans. However, this view has been challenged in recent years by the hypothesis that animals colonized anthropogenic environments of their own volition and evolved into new (“domestic”) species via natural evolutionary processes because it better fits a number of associated observations, including the evidence from genetics that domestication took place multiple times over geographic space and chronological time in virtually all mammalian taxa. After initial changes occurred, the resulting new species were modified during their association with people via natural adaptation, human selection, and genetic drift.

Since dog domestication almost certainly occurred multiple times without direct human selection, we suggest that it must have occasionally failed. That is, the particular set of ecological conditions associated with human settlement and hunting practices that were necessary to initiate the domestication process must have, on some occasions, existed only long enough to produce a few modified wolves (i.e. incipient dogs) with short-lived lineages.

Wolves appear to have been especially attracted to permanent or semi-permanent human settlements. Persistent dog lineages arose in Europe, the Middle East, and China by the end of LGM – early Holocene. By ca. 14,000 cal BP, dogs had become a consistent component of human settlements and were subject to deliberate burial themselves and were included in human graves.

Remains of both incipient dogs and early true dogs are critical indicators that a particular set of natural ecological conditions and human-mediated social factors existed at certain times in the past. Mapping the geographic extent and chronological order of these events enriches our understanding of human history and evolutionary processes. The fact that the Razboinichya canid is likely an early incipient dog rather than the oldest ancestor of modern dogs in no way detracts from its historical or biological importance.

Συνέχεια ανάγνωσης