Καιρό περίμενα τη σημερινή ημέρα. Μία έκλειψη Ηλίου δεν είναι κάτι που βλέπεις κάθε μέρα. Σήμερα, λοιπόν, προετοιμάστηκα ψυχολογικά, πήρα τα σύνεργά μου και βγήκα για εξόρμηση. Μην φανταστείτε κανέναν εξειδικευμένο εξοπλισμό. Μια compact ψηφιακή κάμερα και ένα τζαμάκι οξυγονοκόλλησης. Είχα εφοδιαστεί όμως με το ισχυρότερο εργαλείο: τον ενθουσιασμό του ερασιτέχνη αστρονόμου! Εδώ που τα λέμε, ούτε καν ερασιτέχνης αστρονόμος δεν είμαι. Δεν έχω ούτε ένα τηλεσκόπιο. Όμως τι είναι αυτό που κάνει τελικά έναν άνθρωπο να κοιτάει ψηλά; Η ανάγκη να διακρίνει λεπτομέρειες των άστρων; Η επιθυμία να δει γαλαξίες; Μάλλον όχι. Αυτό που μας τραβάει προς τα άστρα είναι το άγνωστο, αυτό που δεν βλέπουμε. Αυτό το μυστηριώδες που σίγουρα υπάρχει, αλλά δεν μας αποκαλύπτεται. Και όσο καλύτερα κρυμμένο είναι, τόσο εξάπτει τη φαντασία μας.
Συνέχεια ανάγνωσης