Διάβασα την πρόθεση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρα να καταργήσει τα βεγγαλικά και τις κροτίδες την περίοδο του Πάσχα, ως ηλιθιότητα. Ο χαρακτηρισμός είναι βαρύς, αλλά συμφωνώ απόλυτα!
Όλα αυτά τα πυροτεχνήματα είναι εκρηκτικές ύλες, αυστηρά απαγορευμένες από το νόμο. Η διακίνηση και η χρήση τους ελέγχεται από αυστηρότατους κανονισμούς. Όλα αυτά τα υλικά είναι επιπλέον άκρως επικίνδυνα. Πολύ περισσότερο μάλιστα, τα αυτοσχέδια. Τα πυροτεχνήματα σκοτώνουν. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε!
Τα τελευταία χρόνια, πάρα πολλοί δήμαρχοι έχουν μπει σε έναν αγώνα για προσέλκυση τουριστών (κυρίως Ελλήνων) στους τόπους τους. Αυτή η προσπάθεια είναι βέβαια απόλυτα θεμιτή. Στο πλαίσιο αυτό όμως συχνά φτάνουν σε υπερβολές και ενώ από τη μια προσπαθούν να αναδείξουν τοπικά έθιμα και αξιοθέατα, από την άλλη τα «χαντακώνουν» αλλοιώνοντας τον παραδοσιακό τους χαρακτήρα. Έτσι, βλέπουμε βραζιλιάνες σε «παραδοσιακά» καρναβάλια και φυσικά επιδείξεις βεγγαλικών ακόμα και από παιδιά!
Όλοι κόπτονται για την διατήρηση των εθίμων μας. «Τα χαλκούνια κρατάνε από την τουρκοκρατία». «Ο πόλεμος των δύο εκκλησιών στο Βροντάδο κρατάει πάρα πολλά χρόνια». Ε, λοιπόν κανένα έθιμο δεν αξίζει όσο το μάτι ενός παιδιού. Κανένα! Και μη μου πείτε ότι πριν από πενήντα χρόνια γινόταν τέτοιος χαμός στο Βροντάδο. Άντε να έπεφταν δέκα-είκοσι ρουκέτες. Σήμερα πέφτουν χιλιάδες. Άλλο πράγμα η αναβίωση ενός εθίμου και άλλο η νεκρανάστασή του. Αυτό που γίνεται σήμερα μού θυμίζει Φρανκεστάιν.
Αλλά, επειδή πιστεύω πως όπου υπάρχει ζήτηση υπάρχει και προσφορά, δεν νομίζω ότι θα γινόταν όλο αυτό το σκηνικό αν δεν προσέλκυε τουρίστες. Αν δεν πήγαιναν κάθε χρόνο τα κανάλια και δεν κάλυπταν εκτενώς τέτοια «πανηγύρια» σε λίγα χρόνια θα είχαν εκλείψει.
Κανένας λοιπόν να μην πάει του χρόνου στη Χίο. Κανένας στην Καλαμάτα. Να εφαρμοστεί ο νόμος που απαγορεύει τη χρήση τέτοιων υλικών. Το παραδοσιακό Πάσχα βρίσκεται αλλού.