Πολιτιστικό πραξικόπημα!

Ένα από τα άσχημα αυτής της πόλης είναι η αδράνειά της. Δεν κινείται τίποτα. Κι ό,τι κινείται καρκινοβατεί. Σε μια πολιτιστικά νεκρή πόλη (δείτε το φετινό πρόγραμμα του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης) οι νησίδες πολιτισμού είναι δυσεύρετες. Και οι περισσότερες προσπάθειες χάνονται στην ανοργανωσιά, την αμάθεια, το συντηρητισμό και …την πολιτική.

Η Χορωδία Ενηλίκων του Δήμου Θερμαϊκού ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2008 από το Πολιτιστικό Κέντρο του δήμου. Άρχισε δειλά, αλλά δυναμικά. Σιγά-σιγά άρχισε να φουντώνει. Συμμετείχαν πολλοί άνθρωποι, άλλος για να περνάει την ώρα του, άλλος για να κάνει δημόσιες σχέσεις, άλλος απλά γιατί αγαπούσε τη μουσική. Μέσα σε 15 περίπου μήνες εμφανίστηκε επτά φορές.

Όλα ξεκίνησαν από το μηδέν. Με μουσικά κομμάτια απλά και δύσκολα. Ελληνικά και ξένα. Οι παρουσιάσεις ήταν από καλλιτεχνική άποψη μέτριες. Ήταν όμως βασικά αξιοπρεπείς.

Η χορωδία έγινε με το πέρασμα των μηνών συνεκτική. Ένας ζωντανός οργανισμός. Τα μέλη της αγάπησαν και αγαπήθηκαν. Οι πρόβες έγιναν συχνότερες και χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε η πρόοδος ήταν εμφανής. Τα κομμάτια έβγαιναν ευκολότερα. Ο παλμός της χορωδίας ως συνόλου είχε αντίκτυπο στην ερμηνεία των κομματιών. Τίποτα δεν θύμιζε τη χορωδία στο ξεκίνημά της.

Η διδασκαλία των μουσικών κομματιών ήταν το δυσκολότερο μέρος αυτής της χορωδίας. Οι περισσότεροι χορωδοί δεν γνώριζαν μουσική. Δεν διάβαζαν νότες. Δεν είχαν καμία μουσική παιδεία. Κι όμως, τραγουδούσαν. Και τραγουδούσαν καλά, γιατί αγαπούσαν αυτό που έκαναν. Και γιατί είχαν έναν άνθρωπο να τους καθοδηγεί και να τους εμπνέει. Άλλωστε, κανείς δεν είχε στόχο κάποιου είδους μουσικό πρωταθλητισμό. Κάναμε μουσική για εμάς, για την ψυχή μας.

Αυτό λοιπόν το όνειρο διήρκεσε μόλις 15 μήνες. Πριν από λίγες ημέρες, ο αντιδήμαρχος και Πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου, Τατιανός Μάγγος, μάς ανακοίνωσε την προσωρινή διακοπή της λειτουργίας της χορωδίας, για κάποιους απροσδιόριστους υπηρεσιακούς λόγους του δήμου. Αυτό ήταν! Σαν να έπεσε μια βόμβα στη χορωδία και διαλύθηκαν τα πάντα. Όλοι αντέδρασαν. Προκλήθηκε χάος. Κάποιοι διαμαρτυρήθηκαν. Ύστερα από πρωτοβουλία κάποιων χορωδών και για να μη διακοπεί η λειτουργία της χορωδίας, ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου αποφάσισε την αντικατάσταση της μαέστρου από άλλη, «με καλύτερες σπουδές, μεταπτυχιακά, μεγαλύτερο βιογραφικό, που θα πετύχει το ίδιο αποτέλεσμα με λιγότερες πρόβες και βέβαια το ρεπερτόριό της θα είναι αποκλειστικά ελληνικό». Όλοι καταλάβαμε βέβαια τι είχε συμβεί και ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι αυτής της κίνησης. Ας σημειωθεί ότι αυτούς τους 15 μήνες ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη χορωδία. Σε αυτό το διάστημα επισκέφτηκε τους χορωδούς ουσιαστικά μία (1) φορά! Και αυτή ύστερα από τις διαμαρτυρίες των χορωδών.

«Αποφασίζομεν και διατάσσομεν» λοιπόν! Η μαέστρος δεν μάς κάνει. Παρουσιάζει ξένα κομμάτια που δεν αρέσουν στους ψηφοφόρους μας στο λαό. Τι είναι δηλαδή μια μαέστρος; Ένα μπουζί αυτοκινήτου που κάηκε. Την αλλάζουμε και δεν τρέχει μία. Φέρνουμε μια άλλη και συνεχίζει η μηχανή να δουλεύει κανονικά. Σαν να μην έγινε τίποτα.

Αχ, Τατιανέ, αν είχες λίγη ιδέα από πολιτισμό. Οι καλλιτέχνες δεν ανέχονται φίμωτρο. Η τέχνη είναι ελεύθερη, αν προσπαθήσεις να την χειραγωγήσεις, την πάτησες.

Λυπάμαι. Πρώτα-πρώτα γιατί χάθηκε μια νησίδα φωτεινή, μια όαση ελευθερίας και δημιουργίας σ’ αυτή τη νεκρή πόλη. Λυπάμαι που για άλλη μια φορά φορά, ο πολιτισμός πέφτει θύμα της πολιτικής και των πολιτικάντηδων. Λυπάμαι που ένας άνθρωπος με απίστευτη όρεξη για δουλεία θα θαφτεί πίσω από ένα γραφείο ενός περιφερειακού δήμου, κάτω από ένα πάκο χαρτιά, να βγάζει φωτοτυπίες ή να βάζει σφραγίδες. Λυπάμαι ακόμα περισσότερο για τους χορωδούς που κατάπιαν το χάπι και έκλεισαν το στόμα. Και λυπάμαι αηδιάζω με αυτούς που μεγαλόστομα εξαπέλυαν φιλιππικούς και στο τέλος χειροκρότησαν τον αντιδήμαρχο.

Δεν μετανιώνω για τη συμμετοχή μου στη χορωδία. Ήταν 15 ευχάριστοι μήνες. Μια φωτεινή περίοδος στη μαυρίλα αυτής της πόλης. Καλή συνέχεια!