Είκοσι επτά χρόνια σε ένα αξίωμα αμφιλεγόμενο. Πνευματικός ηγέτης ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων, αρχηγός κράτους, «αντιπρόσωπος» του Θεού στη γη. Έχρισε αγίους κατηγορούμενους για ναζιστικά εγκλήματα, ζήτησε συγγνώμη γιατί το Βατικανό δεν έκανε αρκετά για να αποτρέψει το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Ρηξικέλευθος, αλλά διατηρώντας τον συντηρητισμό του παπικού κράτους. Νεωτεριστής, αλλά πιστός στις αρχές του χριστιανισμού.
Πώς να χαρακτηρίσεις έναν τέτοιο άνθρωπο; Όπως λέει και ο Καζαντζάκης, τέτοιες προσωπικότητες είναι απλά μεγάλες ψυχές. Δεν μπορείς να πεις ότι είναι καλές ή κακές, απλά μεγάλες. «Πέρα από το καλό και το κακό», κατά τον Νίτσε.