Μεσημέρι, σε πολυσύχναστο δρόμο, σε κάποια γειτονιά της Θεσσαλονίκης. Μία μητέρα, με το μωρό παιδί στο ένα χέρι και καμιά δεκαριά τσάντες στο άλλο, περιμένει να περάσει το δρόμο. Κανένας ευγενής, αλτρουιστής συμπολίτης της δεν βρίσκεται να σταματήσει. Όλως τυχαίως, όσοι περνάνε εκείνη την ώρα από τον συγκεκριμένο δρόμο είναι αναίσθητοι, άξεστοι, απολίτιστοι, χοντροκέφαλοι ωχαδερφιστές. Ξέρω, δεν υπάρχουν τέτοιοι στην πόλη μας, αλλά ξαναλέω ότι ΕΤΥΧΕ να βρεθούν όλοι μαζεμένοι εκεί. Η μητέρα περιμένει υπομονετικά στην άκρη του δρόμου, μέσα στη ζέστη με το παιδί και τις τσάντες, να περάσει απέναντι.
Σε λίγο εμφανίζεται ένα χαρακτηριστικό και αντιπροσωπευτικό παράδειγμα Έλληνα, με BMW, λευκό πουκάμισο ανοιχτό μέχρι τον αφαλό, κοιλιά να ακουμπάει στο τιμόνι, διπλή αλυσίδα στο λαιμό (μία λεπτή με τον Εσταυρωμένο -να μην ξεχνιόμαστε κιόλας- και μία χοντρή, ολόχρυσες και οι δύο, να μπλέκονται με τις τρίχες του στήθους), το αριστερό χέρι έξω από το παράθυρο να κρατάει τσιγάρο (τα δύο δάχτυλα μαύρα από τη νικοτίνη), bluetooth στο αυτί (αντί για γαρύφαλλο) και το στερεοφωνικό τέρμα να παίζει κάτι σε «τα μάτια σου με καίνε, γιατί ‘σαι μανεκένε». Ξαφνικά, ω του θαύματος, τον βλέπω να κόβει ταχύτητα. Σκέφτομαι: «Δεν είναι δυνατόν, με γελούν τα μάτια μου. Θα σταματήσει για να περάσει η κυρία!». Πράγματι, ο τύπος σταματάει, αλλά ακριβώς μπροστά στη μητέρα, κόβοντάς της το δρόμο. Στην απέναντι πλευρά του δρόμου στεκόταν μία νεαρή κοπέλα, περιμένοντας κι αυτή να περάσει απέναντι. Σταματώντας ο ευγενής πριν από αυτήν τής λέει: «Πέρνα μωρό μου να σε δω!».
Η κοπέλα φυσικά πέρασε απέναντι, ο ευγενής νέος έδειξε τους τρόπους του μουρμουρίζοντας με θαυμασμό όση ώρα η κοπέλα περνούσε εν είδει πασαρέλας το οδόστρωμα, η μητέρα αναγκάστηκε να παρακάμψει από το πίσω μέρος την BMW, φορτωμένη με το παιδί και τις τσάντες, οι υπόλοιποι ευγενείς οδηγοί άρχισαν να κορνάρουν για την καθυστέρηση χωρίς εμφανή αιτία, ο δικός μας ευγενής κύριος έβαλε το τσιγάρο στο στόμα, ξαναέβγαλε το αριστερό χέρι έξω από το παράθυρο, περιέστρεψε τον καρπό του 180o ώστε η παλάμη με ανοιχτά δάχτυλα να κοιτάζει τους πίσω οδηγούς, και αφού τους ευχαρίστησε για την υπομονή τους σε μία γλώσσα ακατανόητη σε εμένα, έφυγε με ένα εκκωφαντικό σκλήρισμα των ελαστικών της «μπέμπας» δίκην εκκινήσεως αγώνος ταχύτητος F1.
Περιττό να πω ότι ξεράθηκα με την απόλυτη περιγραφή του Ελληνάρα. Όσο για το περιστατικό, τι να πω…ΕΤΥΧΕ! 😉
Διαμαρτύρομαι! Διακρίνω κάποια δόση ρατσισμού για τους τριχωτούς άντρες!!!
Να δεις πλάκα που έχει με 3 μωρά (χωρίς εισαγωγικά) και να είσαι και αρσενικού φύλου!!!!! Η τεχνική είναι η εξής: Περνάς πρώτος έχοντας τα χέρια σου τεντωμένα, κρατώντας το καροτσάκι στο πεζοδρόμιο και ουρλιάζοντας στα άλλα δύο. Ακούς το στρίγκλισμα των φρένων και κλείνεις τα μάτια σκεπτόμενος «τώρα θα με σκοτώσει». Όταν ακούς χριστοπαναγία ξέρεις ότι είσαι ζωντανός, τραβάς το καροτσάκι και φωνάζεις τα άλλα δύο. Δεν σε συμφέρει να ανοίξεις διάλογο και καλό είναι να κλείσεις τα αυτιά σου με αυτά που σου σέρνει. Ο ελληνάρας έχει σίδερο και εσύ τρεις ψυχούλες. Κολλάς τα παιδιά πάνω σου. Ο ελληνάρας περνάει σίριζα. Κρατάς τα παιδιά όσο είναι δυνατόν στη διπλή διαχωριστική γραμμή. Ουρλιάζεις για να μη διαχωριστεί το τρίο. Επαναλαμβάνεις την ίδια διαδικασία. «Τα δικά σου γαμισιάτικα θα πληρώνουμε;» ακούς. Συγγνώμη για το γ******κα αλλά αυτό ακούω. Μη δώσεις σημασία, να σκέφτεσαι, σίδερο και ψυχούλες. Περνάς απέναντι. Ουφ!! τέλειωσε. Όπως είπε και κάποιος μεγάλος στην ΕΛΛΑΔΑ ζεις.