Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, σε μια πόλη της Θράκης:
– Καλέ κύριε, δώσ’ μου ένα κατοστάρικο!
– Τι το θες;
– Το θέλω.
– Πες μου τι θα το κάνεις.
– …
– Από πού είσαι;
– Από τη Γιουγκοσλαβία.
– Λοιπόν, κοίτα: θα σου δώσω ένα κατοστάρικο, αλλά θα μού υποσχεθείς ότι θα πάρεις μ’ αυτό μια σοκολάτα να φας. Εντάξει;
– Εντάξει!
Ύστερα από λίγα λεπτά:
– Κύριε, κύριε! Δεν βρήκα σοκολάτα. Πήρα δύο γκοφρέτες, μία για μένα και μία για τον αδελφό μου!
Δεν θα ξεχάσω τα μάτια του μικρού κοριτσιού που έλαμπαν από χαρά. Μια λιχουδιά του έδωσε τόση ευτυχία όση τού είχαν στερήσει οι γονείς του.
Εκμετάλλευση παιδιών. Όνειρα συντρίμμια!