24 Μαρτίου 1984, στην πρώτη Πρωτεύουσα της Ελλάδας. Σχολική εορτή για την εθνική εορτή. Έχει ανατεθεί στην «πρώτη μαθήτρια» της Γ’ Γυμνασίου του σχολείου η κεντρική ομιλία για την επέτειο. Η μαθήτρια σε μια στροφή της ομιλίας της αναφέρει ότι η επανάσταση του ’21 δεν ήταν εθνική αλλά κοινωνική-ταξική. Το ακροατήριο (οι μαθητές) δεν καταλαβαίνει τίποτα -σιγά μην πρόσεχαν την ομιλία. Στους καθηγητές επικρατεί αμηχανία -παρευρίσκονταν και κάποιοι τοπικοί άρχοντες και γονείς.

Αργότερα το θέμα παίρνει διαστάσεις. Γίνονται πολλές συζητήσεις. Ο γυμνασιάρχης καλεί τη μαθήτρια στο συμβούλιο των καθηγητών για εξηγήσεις. Οι καθηγητές δεν ικανοποιούνται. Αποφασίζουν την ποινή και την ανακοινώνουν δημόσια στους μαθητές. Η μαθήτρια έπραξε αδίκημα και της επιβάλλεται η ποινή της «αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος». Το σχολείο παγώνει.

Τρία χρόνια αργότερα διάβαζα ένα σχολικό βιβλίο (πρέπει να ήταν «Αγωγή του Πολίτη»). Καθώς το κεφάλαιο ήταν βαρετό, άρχισα να ξεφυλλίζω αδιάφορα. Έπεσα σε μια παράγραφο ενός κεφαλαίου που είχαμε (σκόπιμα;) παραλείψει: «…η επανάσταση του ’21 ήταν κοινωνική…». Θυμήθηκα αμέσως τη μαθήτρια που άλλαξε σχολείο. Αναρωτήθηκα πού να βρίσκεται τώρα αυτό το κορίτσι. Πόσο να της στοίχισε η τιμωρία της; Γιατί να τιμωρήθηκε τόσο άδικα; Αναρωτήθηκα γιατί να «πηδήξαμε» εκείνο το κεφάλαιο.

Μέχρι σήμερα, ακόμη αναρωτιέμαι…

Μια απάντηση στο “Εθνική συνείδηση”

  1. ΙΣ said: “Μέχρι σήμερα, ακόμη αναρωτιέμαι…”
    Από σήμερα αναρωτιέμαι κι εγώ.

    Μήπως η εν λόγω μαθήτρια είχε αντιγράψει την άποψη από κάποιο παρεμφερές βιβλίο; Είναι λίγο δύσκολο να είχε διαμορφώσει ατομική άποψη, απότοκο έρευνας, σ’ εκείνη την ηλικία.

    Δεν ξέρω τι να πω, εκτός από ένα “κρίμα”. Κάποτε είχαμε αποβολές για κάπνισμα στο σχολικό χώρο και τώρα καπνιστήρια στον ίδιο χώρο. Καλύτερα που τα έχουμε. Τουλάχιστον η βλάβη περιορίζεται στο αναπνευστικό σύστημα και δεν αφήνει ψυχικά τραύματα στιγματισμένων μαθητών.

    Καλησπέρα

Αφήστε σχόλιο