Ο Θανάσης Ντινόπουλος, καθηγητής της Κτηνιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, σε αυτό το βιβλίο κάνει κάτι -εκ πρώτης όψεως- αδύνατο: συνδέει τη νευροφυσιολογία με την τέχνη. Οι λειτουργία των νευρώνων, ένα απόλυτα μηχανιστικό φαινόμενο, «εξηγεί» μορφές τέχνης, τη δημιουργία τους, αλλά και την αντίληψή τους από τον θεατή. Ο ορθολογισμός της επιστημονικής έρευνας δίνει μια νέα διάσταση στην τέχνη: την κάνει κτήμα κάθε ανθρώπου. Και αυτή η απομυθοποίηση της τέχνης δεν της αφαιρεί τίποτα από τη μαγεία της. Όπως έχει γράψει και ο Richard Dawkins, «δεν χρειάζεται κάτω από κάθε νούφαρο να κρύβεται μια νεράιδα για να θαυμάσεις την ομορφιά μιας λίμνης!».
Το βιβλίο τελειώνει με τις παθήσεις του εγκεφάλου και πώς αυτές μπορούν να επηρεάσουν τον καλλιτέχνη. Αλήθεια ένας τυφλός άνθρωπος μπορεί να γίνει ζωγράφος;
Ολόκληρο το βιβλίο διατρέχεται από την αδήριτη δύναμη του Δαρβινισμού, που επιβεβαιώνει ξανά τη ρήση του Theodosius Dobzhansky ότι «τίποτα στη βιολογία δεν μπορεί να γίνει κατανοητό αν δεν ιδωθεί μέσα από τα μάτια της εξέλιξης».
Από τεχνική άποψη, το βιβλίο είναι πολύ καλό, αν και η αναπαραγωγή κάποιων φωτογραφιών έχει γίνει με χαμηλή ανάλυση και τα μεγάλα pixel χτυπάνε άσχημα στο μάτι (ή μήπως πρέπει να πω στον δικό μου οπτικό φλοιό;).
Εγκέφαλος & Τέχνη
Θανάσης Ντινόπουλος
Εκδόσεις Παρισιάνου 2008