Λένε ότι η στιγμή της γέννησής μας είναι το μεγαλύτερο στρες ολόκληρης της ζωής μας. Από ένα σκοτεινό, ζεστό, υγρό, περιβάλλον, από τη θαλπωρή της μήτρας, ξαφνικά βρισκόμαστε σε έναν κόσμο ψυχρό, φωτεινό, γεμάτο θορύβους, όπου πρέπει να παλέψουμε για να επιβιώσουμε.
Λένε ότι το πρώτο μας κλάμα είναι η εντονότερη εισπνοή ολόκληρης της ζωής μας. Η πιο αγωνιώδης κίνηση για να ρουφήξουμε τον νέο κόσμο μέσα μας. Η απόλυτα αναγκαία κίνηση για να στεριώσει ο νέος κόσμος μέσα μας.
Andy, προσπάθησε να μην χάσεις αυτή την εμπειρία. Είναι μοναδική, μυστηριακή. Εγώ την έζησα πριν από 22 μήνες. Και η δική μου κόρη βιάστηκε να βγει -λίγες ημέρες νωρίτερα. Ήμουν σε συνέδριο, αλλά τελικά πρόλαβα. Από το αεροδρόμιο κατευθείαν στο μαιευτήριο. Τριάντα ώρες χωρίς ύπνο, αλλά πρόλαβα και ήμουν εκεί. Και θυμάμαι την κάθε στιγμή σαν να ήταν χτες.
Καλώς να ορίσει!