Του Αγίου Αναστασίου του Ναυπλιέως σήμερα. Πολιούχος του Ναυπλίου. Η πόλη στα καλά της. Τοπική αργία. Δοξολογία στην Παναγία, δίπλα στην υπεραιωνόβια αγριελιά, όπου κρέμασαν το νεομάρτυρα -τα καρφιά φαίνονται ακόμη.
Λόγοι εθνικής και θρησκευτικής υπερηφάνειας από τους επισήμους. Οι αρχές της πόλης όλες παρούσες. Η δημοτική φιλαρμονική με την επίσημη στολή σε παράταξη. Χαρμόσυνα εμβατήρια. Εθνικός ύμνος.
Μετά όλοι για καφέ και γλυκό στην παραλία και στην Πλατεία Συντάγματος. Αναθαρρυμένοι, γεμισμένοι εθνικό σθένος, ανάταση, θρησκευτική έπαρση και μεγαλείο.
Αυτή είναι η εικόνα μιας ιστορικής, πανέμορφης πόλης της Ελλάδας, της πρώτης πρωτεύουσάς της. Η εικόνα μιας κοινωνίας υπερσυντηρητικής, οικογενειοκρατικής (με «μεγάλα» τζάκια), αλλά μικρής. Η πόλη βασίζεται και επαναπαύεται στο παρελθόν της. Τι κάνει όμως για το μέλλον της;